صدا و سیما، مدرسه یا دانشگاه؟!

شاید شما هم این دیوار‌نوشته رنگارنگ! در خیابان شهید بهشتی (عباس آباد فعلی!) را دیده باشید. در نگاه اول چیز قابل تاملی به نظر نمی‌رسد و مانند همه شعارهای دولتی چاپانده شده در سراسر شهر می‌نماید، اما اگر به غیر از نگاه اول (که البته حلال است!) و به دور از عادت چشم‌هامان به آن‌ نگاه کنیم، نکته ای زیبا در آن مستتر است که شاید از دید آن رئیسی که سفارش نگارش به این درشتی آن را در انظار عموم داده است نیز پنهان مانده باشد، که اگر می دانست شاید...

رادیو و تلویزیون باید دانشگاهی عمومی برای هدایت و تربیت مردم باشد. «امام خمینی»
صدا و سیما مدرسه‌ای عمومی برای همه قشرها در سراسر کشور است. «مقام معظم رهبری»

بسیار ساده است! امام در سالهای اول انقلاب، افق آینده و آن‌چه که رادیو تلویزیون (که تازه به دست انقلاب اسلامی افتاده و هنوز صدا و سیما نشده بود!) باید در سالهای بعد به آن نقطه برسد را در دو کلمه تبیین کرده است: دانشگاهی عمومی!
و آقای خامنه ای هم بدون تعارف و احتمالا با تاسف! آن‌چه که صدا و سیما (همان رادیو و تلویزیون سابق!) پس از بیست و هفت سال، امروز و در حال حاضر می باشد را در همان دو کلمه تببین کرده اند: مدرسه ای عمومی!
حالا این‌که فضای دانشگاه اصولا محل تحقیق و پژوهش (به قول امام در همین جمله: تربیت و هدایت) خواص، افراد فرهیخته و باسواد و با فرهنگ و غیره است و هر کس در این فضا باشد، حداقل حکم همان "اندکی با گل نشستن" را برایش دارد، یک طرف! و این‌که مدرسه اصولا جای کودکان و نوجوانان و یادگیری اصول اولیه علم و دانش است هم همان طرف! (البته لازم به توضیح نیست که منظور از دانشگاه نه این دانشگاه‌های آزاد و مازاد و غیره ماست، که دانشگاه به معنی واقعی کلمه است).
*اما آن یکی طرف دیگر! و از همه اینها مهم‌تر: من بیشترین تفاوت دانشگاه و مدرسه را در چند صدایی بودن فضای دانشگاه و مطرح شدن و به چالش کشیده شدن عقاید و نظرات مختلف و نقد و بررسی آن‌ها می‌دانم؛ چیزی که در فضای تک صدایی، بسته و یک طرفه مدرسه کمتر دیده می شود!

و حالا با این اوصاف پیدا کنید پرتقال فروش را و مرقوم فرمائید که به نظرتان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، مدرسه است یا دانشگاه، یا هردو!؟